turystyka w Polsce głównie ukierunkowana jest na turystykę górską, nadmorską[link], uzdrowiskową, pielgrzymkową, czy też biznesową. Ciekawym zjawiskiem od kilku lat i powszechnym zjawiskiem stały się weekendowe przyjazdy do Polski Niemców, Holendrów czy też Anglików. Polska turystyka jest silnie zdominowana przez ruch krajowy, a jego rozmiary należy do największych w Unii Europejskiej. Rozmieszczenie bazy noclegowej jest nierównomierne.
Przyczyny wzrostu turystycznego są mocno złożone nie polegają tylko na samym fakcie otwarcia granic i wzroście mobilności. Głównie wysokość zarobków przyczyniają się do wzrosty ruchu turystycznego. Duże znaczenie tu ma też poprawa dostępności i jakości baz noclegowych, ofert turystycznych oraz ich usług. Duże znaczenie mają czynniki historyczne np. turystyka sentymentalna dla Niemców na ziemiach Odzyskanych.
W okresie socjalizmu Polska znacząco ograniczyła znaczenie turystyki międzynarodowej. Po II wojnie światowej ruch turystyczny w państwach socjalistycznych był efektywnie kontrolowany i ograniczany. Dopiero po 1989 roku nastąpiło pełne otwarcie granic w konsekwencji wzrosło zainteresowanie turystyką w Polsce. W 1990 roku zanotowano w Polsce 3,4 mil turystów zagranicznych.
Jednym z ważniejszych sektorów mogących zapewnić zmienny rozwój gospodarczy to turystyka, która jest ważnym narzędziem w walce z bezrobociem. Rozwój turystyki może się odbywać wyłącznie z poszanowaniem praw ochrony przyrody i środowiska. Najbardziej odwiedzane miejscowości turystyczne to np: Zakopane, [link]Władysławowo, Jurata, Łeba, Kołobrzeg, itp.
Obecnie odwiedza Polskę ok. 14 milionów turystów rocznie, co stawia kraj w rankingu na początku drugiej dziesiątki turystycznych destynacji świata i na 8 miejscu w Europie. W rekordowym roku – 1999 – zanotowano w Polsce 19,5 mln przyjazdów turystycznych. liczba odwiedzających Polskę jest oczywiście większa. W 2006 r. granice Polski przekroczyło 65.5 mln cudzoziemców, zaś w rekordowym roku 1999 – 89 mln.