PORTAL baza artykułów o sterylizacji

Zewnętrzne urządzenie pomiarowe – elektroniczny system testujący 3M ETS 4008 umożliwia użytkownikowi porównanie odczytów czujników pomiarowych sterylizatora z wymaganiami norm w tym zakresie. ETS 4008 wykonuje wiele pomiarów uprawomocnionych certyfikatem kalibracji. System ten składa się z rejestratora danych, konwertera danych oraz oprogramowania komputerowego. 3M ETS dokonuje pomiaru ciśnienia i temperatury wewnątrz komory sterylizatora a następnie przetwarza i analizuje te dane umożliwiając uzyskanie wskaźnika SPI (sterilization parameter indication), obliczenie Fo, określenie ilości pozostałego powietrza, ocenę jakości pary przez wykrycie punktów zmiany ciśnienia i przegrzanej pary wodnej, co w rezultacie prowadzi do uznania cyklu sterylizacji za?prawidłowy” lub?nieprawidłowy”.

Celem kontroli rutynowej – bieżącej jest wykazanie, że proces sterylizacji jest skuteczny i
przebiegał prawidłowo. Kontrola procesu zwalidowanego w parze wodnej zazwyczaj
ograniczona jest do codziennego testu Bowiego-Dicka, testu szczelności i monitorowania
fizycznego. Natomiast kontrola procesu niezwalidowanego powinna obejmować
wszystkie punkty krytyczne. Metody kontroli dzielą się na fizyczne, chemiczne i
biologiczne.

W każdej klinice należy opracować system obrotu dokumentami, która powinna uwzględniać: metodę sterylizacji, parametry procesu, numer sterylizatora, cyklu, wyniki kontroli chemicznej, wyniki kontroli biologicznej, datę, osobę odpowiedzialną za proces i jeżeli istnieje taka możliwość, również wydruk parametrów w czasie cyklu pracy.

Zgodnie z wymaganiami (Ustawa o zawodzie lekarza z dnia 5 grudnia 1996 r., Ustawa o chorobach zakaźnych i zakażeniach z dnia 6 września 2001 r.) zapobieganie zakażeniom personelu i pacjentów jest podstawowym wymogiem lekarza.

Gabinet dentystyczny jest miejscem, w którym pacjenci i personel narażeni są na zakażenia wywoływane bakteriami przenoszonymi drogą krwi, występującymi na błonie śluzowej jamy ustnej, w tkankach twardych zębów, w miazdze zębowej, tkankach okołowierzchołkowych i wydzielinie układu oddechowego pacjentów. Każdy pacjent może być nosicielem bakterii lub chorować na chorobę bakteryjną lub wirusową i może stanowić potencjalne źródło zakażenia.