I KIRETAŻ ZAMKNIĘTY Kiretaż klasyczny, zamknięty jest stosowany w kieszonkach przyzębnych, najczęściej do 5-6 mm głębokości, gdzie możliwa jest „na ślepo” penetracja narzędzia do dna kieszonki i profesjonalne opracowanie korzenia zęba. Zabieg przeprowadza się z użyciem kirety uniwersalnej i Gracey w znieczuleniu w obrębie 4-6 zębów; po uprzednio wykonanym usunięciu złogów nad- i pod-dziąsłowych.

KIRETAŻ OTWARTY. Zaproponowana przez Kirklanda metoda kiretażu otwartego jest wskazana przy kieszonkach przyzębnych, których głębokość przekracza 6 mm.

W takich przypadkach, nie mając pewności co do profesjonalnego oczyszczania powierzchni korzenia zęba (pozostawienie obumarłego cementu i niemożność dokładnego wypolerowania powierzchni korzenia), powinno się, Implantater Polen także w znieczuleniu, odchylać raspatorem brzeg dziąsła po uprzednim przecięciu brodawek między zębowych. Kolejność czynności w tym typie zabiegu jest odwrotna, aniżeli w kiretażu

Kiretaż jest także często wykonywany podczas wizji: w fazie utrzymującej jako metoda zabiegu eliminującego stan zapalny w pojedynczych miejscach w przyzębiu, w których uprzednio wykonano inny zabieg chirurgiczny redukujący kieszonki przyzębne.
Wynikiem każdego dokładnego wyłyżeczkowania kieszonki jest jej bliznowate obkurczenie, a tym samym, niekiedy, niewielkiego stopnia obnażenie korzeni zębów; tandlæge polen O tym fakcie pacjent jeszcze przed zabiegiem winien być bezwzględnie powiadomiony. Poza kiretami ręcznymi, zabieg kiretażu można wykonać przy użyciu narzędzi ultradźwiękowych, ze specjalnymi końcówkami zakończonymi kulką.

Obecnie kiretaż rozumiany jest jako zabieg, który polega na usunięciu patologicznie zmienionego nabłonka wewnętrznej ściany kieszonki przyzębnej, resztek kamienia i zasiedlonego bakteriami oraz endotoksyną cementu korzeniowego i tkanki ziarninowej

Zabieg kiretażu wprowadzony w leczeniu kieszonek przez Riggsa w 1867 roku polegał na wyskrobaniu (wyłyżeczkowaniu) ziarniny ze ścian i dna kieszonek. Wynikiem tego zabiegu było bliznowate obkurczenie się kieszonek, których wnętrze od brzegu dziąsła aż do jej dna pokryte było nabłonkiem.