W dzisiejszych czasach istnieje wiele alternatyw zestawiania łączności bezprzewodowych. Zaczynając od starych łączy IrDA (podczerwień), poprzez Bluetooth, po sieci w standardzie 802.11. Te ostatnie nadają się idealnie do ustanowienia radiowego dostępu do internetu.
Zamiennie określane skrótem WLAN (Wireless LAN).

Standard 802.11a powstał w 1999 roku jako poprawka do standardu 802.11b. Używa identycznego protokołu transmisji, ale w paśmie 5 GHz. Zaletą korzystania z tej częstotliwości jest mniej zakłuceń, wadą – słabsza przenikliwość sygnału przez bariery. Maksymalna prędkość to 54 Mb/s, rzeczywiste transfery 24,7 Mb/s. Przepustowość można zmniejszyć nawet do: 6 Mb/s. Standard ma 12 nienakładających się kanałów, przy czym 8 jest przeznaczonych do użycia wewnątrz budynków, a 4 do linków punkt-punkt. W europie dopiero w roku 2002 pasmo 5 GHz zostało uwolnione.

Wykorzystanie uwolnionego do zastosowań prywatnych pasma 2,4 GHz oraz kompatybilność wsteczna standardu 802.11g z b przyczyniają się do jego rosnącej popularności. Prawdziwe transfery są zależne od obecności urządzeń standardu 802.11b w sieci oraz od użytej metody regulacji transmisji ATC.

Jeżeli urządzenie pomyślnie przejdzie testy zgodności z normą 802.11b, uzyskuje certyfikat WiFi (Wireless Fidelity). Dla standardu 802.11a oznaczany jest on jako WiFi5. Aby zapewnić bezproblemowy dostęp do Internetu, należy zawsze sprawdzić, czy kupowany sprzęt posiada taki certyfikat. Logo powinno znajdować się na opakowaniu.

Pierwsza wersja standardu 802.11 została ratyfikowana w 1997 roku. Umożliwia on komunikację z szybkością 1 lub 2 Mb/s przy użyciu podczerwieni (popularne w starszych laptopach) lub radiowego pasma o częstotliwości 2,4 GHz. W dzisiejszych czasach urządzenia wykorzystujące ten standard są już raczej niespotykane.

W 2003 roku został uzgodniony standard 802.11g umożliwiający transmisję z maksymalną przepustowością 54 Mb/s w paśmie 2,4 GHz. Prędkość 54 Mb/s można uzyskać dzięki zastosowaniu modulacji OFDM (tej samej co w 802.11a). W obecnej chwili duża popularność tanich urządzeń działających w paśmie 802.11b wpływa niekorzystnie na maksymalne transfery w tym pasmie.