Historia zegara ma własny pierwsza zasada w czasach starożytnych dokąd jedyną podstawą mierzenia czasu był obrót ziemi, zaś obserwując pozorną drogę Słońca po niebie ze wschodu na zachód, starożytni astronomowie dzielili dnie i noce na regularne części. W pewnym momencie siła robocza odczuli potrzebę podziału dnia na coś w wyższym stopniu konkretnego niż rano, godzina dwunasta i wieczór. Zauważyli różnice w długości cieni rzucanych dzięki przedmioty znajdujące się w słońcu i po pierwsze wznosili słupki, a w dalszym ciągu większe budowle, których chłód mogli określać wielkość i odnosić aż do upływu czasu. Jedną z największych tego typu budowli jest Igła Kleopatry, która renowacja skrzyń 1500 lat p.n.e. stanęła przedtem świątynią Heliopolis w Egipcie, a teraz stoi w Londynie, na lewym brzegu Tamizy. Niektórych z tych budowli używano aż do oznaczania pór roku, czego wczesnym przykładem jest Wielka Piramida w Egipcie, po części zaprojektowana w celu wyznaczania zrównania dnia z nocą. Podobnym celom służyło wzniesione o tyle o ile 1900 lat p.n.e. Stonehenge w Anglii, gdzie 24 czerwca (w Noc Świętojańską), w dniu przesilenia letniego Helios wschodzi powyżej kamieniem położonym na pozornie czterech współśrodkowych kręgów kromlechu. Mniej więcej 1000 lat p.n.e. pojawiły się pierwsze danie egipskie pręty służące do określania czasu. Miały one postać kawałka drewna przypominającego kształtem literę T, z umocowanymi poprzeczkami, rzucającymi chłód na długie drzewce, na których wycięte były znaki symbolizujące regularne odstępy czasu. Pręty te uprzedni zwiastunem zegara słonecznego, kto najprawdopodobniej także został wymyślony w Egipcie. W takim zegarze wyprostowany pręt zwany gnomonem rzucał chłód na poziomą tarczę. Później gnomon zastąpiono wygiętym prętem wskazującym północ, oraz kąt jego nachylenia różnił się zależnie od chwili miejsca pochodzenia. Dzięki temu trwanie wolno było odczytać nie owszem z długości cienia, wszak też z jego położenia na tarczy, co zapewniało w dużym stopniu większą dokładność. Innym wczesnym urządzeniem służącym do mierzenia czasu był chronometr wodny. Uważa stroje kąpielowe się, iż został wymyślony w Chinach. W miarę gdy woda wpływała z naczynia, jej obniżający się ilość pokazywał upływające godziny. Otwór wylotowy wykonano z wydrążonego kamienia szlachetnego osadzonego w alabastrze, równie kiedy kamienne łożyska we współczesnym zegarku na rękę. Mimo, że czasomierz hydrologiczny nie był poręczny, musiało zejść parę stuleci, nim pojawiły się jego następczynie w postaci klepsydr. Po trafienie największej rangi pokazały się w XIII wieku. Klepsydry dawny względnie łatwe do wykonania, łatwiejsze aż do przenoszenia i pewność siebie dokładniejsze niż zegary wodne. sukienki Spełniały one funkcję zegarów przemysłowych w pierwszych fabrykach. Nieocenione poprzedni na morzu, dokąd – zawieszone pod sufitem – działały doskonale akuratnie nawet na przestrzeni sztormów. Niemniej odmierzały tylko okres – nie pokazywały i godzin.