W systemach gospodarczych opartych na ustawie o przedsiębiorstwie państwowym, w pewnym sensie spółdzielczym czy też kodeksie handlowym w większości wypadków spotykanym źródłem władzy kierowniczej jest formalna hierarchia organizacyjna, wyznaczająca subordynacja poszczególnych komórek natomiast stanowisk pracy. Przepisy organizacyjne określają zakresy uprawnień, obowiązków a odpowiedzialności stanowisk kierowniczych. Osoby zajmujące wyższe stanowiska w hierarchii służbowej sukienki wydają polecenia podwładnym zaś polecenia te uważane są wewnątrz zgodne spośród przepisami. Podwładni podporządkowują się tym poleceniom ze względu na osiągane korzyści materialne a inne, jako że wykonując pracę podporządkowaną otrzymują wynagrodzenie. Często w jednostkach gospodarczych opartych na przepisach kodeksu handlowego (np. spółki) podstawowym źródłem władzy kierowniczej jest cecha czynników wytwórczych. Władza kierownicza związana jest ze stanowiskiem lub pełnioną funkcją, natomiast nie konkretną osobą sukienki zajmującą dane stanowisko albo pełniącą określoną funkcję. Wspomniane źródła władzy najczęściej nie wystarczą, żeby efektywnie sprawować funkcje kierownicze. Podstawą sprawowania władzy powinna znajdować się coraz kwalifikowana oczytanie z określonej dziedziny, badanie a predyspozycje osobowe aż do kierowania zespołami ludzkimi. Dopiero połączenie obu źródeł sprawia, iż zarządca zajmuje właściwą sukienki pozycję w realizowaniu działań kierowniczych.
W celu skutecznego motywowania pracowników, polegającego na stworzeniu im warunków i skłonieniu ich do realizacji zadań organizacyjnych, kierownik ma obowiązek wykorzystać koleżeństwo zachowań ludzi. Rozróżnia się zachowanie reaktywne, którego tok jest w decydującym stopniu mianowany przez w tym momencie działające bodźce, oraz zachowanie celowe.