Nie bez znaczenia jest też nadzwyczaj niski koszt takiej kampanii. Ma znaczenie przede wszystkim od zasięgu rozgłośni. Za emisję w stacjach miejscowych czy regionalnych zapłacimy mniej niż za reklamę ogólnokrajową. Spot radiowy najbardziej opłaca się grupom wykonującym pracę w obrębie danego województwa, gdyż ich jingle radiowe na pewno trafią do szerszego grona klientów.

Ilość odgłosów dochodzących na co dzień do naszych uszu nieraz jest nużąca. Towarzyszy nam nieprzerwany harmider, który nauczyliśmy się nie zauważać. Radio jest jednym z jego składników. Ma za zadanie lekko ten harmider uprzyjemnić, ale mało kto słucha go aktywnie. Aby zwrócić uwagę odbiorcę od pierwszych sekund potrzeba niesztampowego projektu.

Jingle radiowe istnieją w kształcie zwięzłej, łatwo wpadającej w ucho piosenki lub motywu, nieraz występującej ze hasłem. W latach 90-tych nagminne stało się zastosowanie kawałka modnej piosenki jako elementu identyfikacji rozgłośni. Razem z ogólnoświatową dyskusją na temat uprawnień autorskich i stworzonymi regulacjami w tej dziedzinie jingle zaczęły być samodzielnymi produkcjami muzycznymi.

Jingle [czyt. dżingle] radiowe są to wstawki dźwiękowe w programach radiowych. Może to być nagranie wyróżniające konkretną rozgłośnię, nadawany właśnie program, lub reklama jakiegoś produktu. Słuchacz momentalnie zaczyna wiązać często powtarzany dźwięk z preferowaną audycją lub radiem. Dlatego taka forma błyskawicznie odnalazła też użytek w reklamie.

Odpowiedni scenariusz niezbędny jest także dlatego, że jingle mają tak intensywne ograniczenie czasowe. Należy wybrać dobry sposób, który będzie oddziaływał na grupę docelową jingla, poprzez stosunek do jej upodobań, opinii, wartości. Powinno się wykorzystać efekt zaskoczenia, rozweselić, wzruszyć lub zszokować. Niedopowiedzenie, zadziała bardziej niż przekazanie wszystkich nowinek wprost.

Określenie „jingle” wywodzi się z języka angielskiego i nawiązuje  do dźwięku dzwoneczków, jakie użytkowano w pierwotnych programach radiowych, by zwrócić uwagę słuchacza. „Jingle” można przełożyć jako dzwonić, brzęczeć. Jinglem określa się także przerywnik dźwiękowy w telewizji lub między piosenkami nagranymi na płycie.