Frezowanie obwiedniowe frezami modułowymi ślimakowymi należy do najpopularniejszych metod nacinania zębów. Metodą tą mogą być obrabiane koła walcowe o zębach prostych i śrubowych (o uzębieniu zewnętrznym) oraz ślimacznice (koła ślimakowe). Narzędziem jest tu frez ślimakowy, którego zwoje w przekroju prostopadłym do linii pochylenia zębów mają zarys zębatki. W metodzie tej zatem występuje współpraca obrabianego koła z narzędziem w kształcie zębatki nawiniętej na walec.

Do wad metody kształtowej nacinania zębatek zalicza się również konieczność stosowania dużej liczby narzędzi. Wymaga ona innego narzędzia dla każdej liczby zębów, dla każdego modułu i kąta przyporu. W praktyce warunki te nie są tak ściśle przestrzegane, co powoduje obniżenie dokładności tej metody.

Podczas nacinania zębatek metodami obwiedniowymi narzędzie oraz obrabiany przedmiot współpracują ze sobą niczym przekładnia zębata. Zarys zęba jest obwiednią kolejnych położeń zarysu krawędzi skrawających ostrzy narzędzia.

Nacinanie zębatek metodami kształtowymi jest wykonywane za pomocą: frezów modułowych krążkowych i trzpieniowych, kształtowych noży dłutowniczych i przeciągaczy. Metody kształtowe należy uważać za zastępcze, ponieważ są mało dokładne.

Mała dokładność nacinania zębów metodami kształtowymi jest spowodowane trudnością wykonania dokładnego zarysu narzędzia oraz trudnością ustawienia narzędzia w płaszczyźnie symetrii wrębu, co w efekcie daje zęby przesadzone. Ponadto dużą rolę odgrywa wielkość zagłębienia narzędzia, gdyż nieprawidłowe zagłębienie zniekształca zarys zęba.

W czasie ruchu roboczego noże zostają wysunięte na odpowiednią odległość, zaś podczas ruchu jałowego następuje minimalne ich odsunięcie w celu uniknięcia tarcia narzędzia o materiał obrabiany. Ten sposób obróbki jest bardzo wydajny, jednakże ze względu na konieczność stosowania specjalnej obrabiarki nie znajduje zastosowania w krajowym przemyśle.

W metodzie obwiedniowej zarysy boków zęba są obrabiane przez kolejne położenia krawędzi skrawających narzędzia, wykonującego ruch roboczy i ruch toczny razem z obrabianym kołem. Ruch toczny może być realizowany na zasadzie współpracy dwóch kół zębatych, z których jedno jest narzędziem, lub na zasadzie współpracy obrabianego koła zębatego z narzędziem w kształcie zębatki.