Do wad metody kształtowej nacinania zębów zalicza się również konieczność stosowania dużej liczby narzędzi. Wymaga ona innego narzędzia dla każdej liczby zębów, dla każdego modułu i kąta przyporu. W praktyce warunki te nie są tak ściśle przestrzegane, co powoduje obniżenie dokładności tej metody.

W metodach kształtowych zarys zęba powstaje w wyniku odwzorowania kształtu krawędzi skrawającej ostrza lub ostrzy narzędzia na obrabianym przedmiocie. Metodą tą mogą być obrabiane zębatki walcowe przez frezowanie, dłutowanie i przeciąganie.

Nacinanie uzębień metodami kształtowymi jest wykonywane za pomocą: frezów modułowych krążkowych i trzpieniowych, kształtowych noży dłutowniczych i przeciągaczy. Metody kształtowe należy uważać za nieużywane, ponieważ są mało dokładne.

Obróbkę uzębień można podzielić na dwie podstawowe grupy: nacinanie zębatek w obrabianych przedmiotach oraz obróbkę dokładną uzębień już naciętych. Nacinanie uzębień kół zębatych oraz zębatek odbywa się najczęściej metodami kształtowymi i obwiedniowymi.

Mała dokładność nacinania zębów metodami kształtowymi jest spowodowane trudnością wykonania dokładnego zarysu narzędzia oraz trudnością ustawienia narzędzia w płaszczyźnie symetrii wrębu, co w rezultacie daje zęby przesadzone. Ponadto dużą rolę spełnia wielkość zagłębienia narzędzia, gdyż nieprawidłowe zagłębienie zniekształca zarys zęba.

Ruch toczny może być wykonywany na zasadzie współpracy dwóch kół zębatych, z których jedno jest narzędziem lub na zasadzie współpracy wykonywanego koła zębatego z narzędziem w kształcie zębatki.

Dokładność uzębień nacinanych frezami modułowymi ślimakowymi jest większa niż w przypadku frezowania kształtowego. Obróbka uzębień frezami modułowymi ślimakowymi realizowana jest na frezarkach obwiedniowych, które są produkowane jako pionowe lub poziome. W przypadku nacinania zębów łukowych o kołach stożkowych obróbka odbywa się na specjalnych frezarkach obwiedniowych do kół zębatych stożkowych.