Gorycz jego istnienia, dawniej prowadząca go do przekonania o beznadziejności istnienia, staje się przyczyną przemiany ze skłóconego z rzeczywistością marzyciela w rewolucyjnego działacza. Moment ostateczny w celu wyboru dzięki Kordiana nowej cenny przedstawia kawa symboliczna estrada na górze Mont Blanc. Stojącemu gdy „posąg człowieka na posągu świata” bohaterowi zaświtała wielka buntownicza a radykalna przedsięwzięcie burzenia obecnie nie starych porządków a obyczajów (jak w akcie I), toż poderwania ludów Europy do walki spośród monarchistyczną tyranią. Wzorem będzie dla niego chwat wolnościowych walk w Szwajcarii – Winkelried. Kordian, stojąc na Mont Blanc, czuje się „najwyższą myślą wcieloną”, duchowo herbata biała wznosi się ponad „plemię człowieka”. Jego wyjątkowość podkreślona jest umieszczeniem go na szczycie. Bohater przebył w tej okolicy fundamentalny porządek w swoim rozwoju. Z pełnego niepokojów człowieka przeradza się w nowego Winkelrieda. Odnalazł istota życia w walce o narodową niepodległość. W chwili, kiedy decyduje się ugościć walkę, zostaje przeniesiony na chmurze ze szczytu Mont Blanc na ziemię polską. W rok po europejskich kawy rozpuszczalne wędrówkach Kordian podejmuje próbę zrealizowania swych ideałów w Warszawie. W akcie III, akcie działań tudzież klęski, wystąpi jako animator i organizator patriotyczno-republikańskiego spisku mającego na celu zamordowanie cara. Pojawia się w podziemiach katedry św. Jana w charakterze podchorąży na spotkaniu ze spiskowcami, usiłuje zachęcić ich do zabicia cara.