Katalog stron
– Tak! – odrzekł Zbyszko.
W oku pana ze Spychowa błysnęło jakieś dziwne światło oraz groźna jego oblicze rozjaśniła się
cokolwiek. Po chwili spojrzał na Danusię tudzież ponownie spytał:
– A to gwoli niej?
– A dla kogoż iżby? Musieli wam stryjko mówić, jakom jej ślubował Niemcom ze łbów
pawie czuby pozdzierać. Jakkolwiek nie będzie ich trzy, zaledwie co w żadnym wypadku tyle, jak wiele palców tuż przy obu rąk.
Za sprawą to tudzież wam do pomsty dopomogę, boć to przecie w środku Danusiną mać.
– Gorze im! – odrzekł Jurand.
A od nowa zapadło cisza. Zbyszko niemniej jednak pomiarkowawszy, iż okazując swoją zdecydowanie na Niemców, trafia aż do serca Jurandowego, rzekł:
– Nie daruję ego wewnątrz swoje, wszelako mało mi obecnie szyi nie ucięli.
Tu zwrócił się w kierunku Danusi natomiast dodał:
– Płeć piękna mnie zratowała.
– Wiem – rzekł Jurand.
– I nie krzywiście o to?
– Skoroś jej ślubował, owo jej służ, skoro jest taki rycerski obyczaj.
Zbyszko zawahał się ileś, wprawdzie po chwili począł powiadać spośród widocznym niepokojem:
– Gdyż to uważcie… nałęczką mi głowę nakryła… Wsio rycerstwo słyszało i franciszkanin, kto był w pobliżu mnie krzyżem, słyszał, w charakterze rzekła: „Mój ci jest!” Oraz widać, iż porzucony inny
aż do śmierci nie będą, w rzeczy samej mi dopomóż Idol.
Owo rzekłszy przyklęknął po raz kolejny zaś chcąc przedstawić, iż zna rycerski rytuał, ucałował spośród wielką
czcią oba trzewiki siedzącej na poręczy od krzesła Danusi, po czym wstał zaś zwróciwszy się do
Juranda zapytał: – Widzieliście taką drugą… co?
A Jurand założył raptownie na głowę swe straszne mężobójcze ręce – i zamknąwszy powieki
odrzekł głucho: – Widziałem, ale Niemce ci mi ją zabili.