Lubin to miasto i gmina w południowo-zachodniej Polsce. Mimo iż jest małe to znane jest w całej Polsce. Nikt nie zna dokładnej daty powstania Lubina jednak z badań wynika, że miasto założone zostało około 1170r. Osada powstała na przecięciu się ważnych szlaków kupieckich, a jej nazwa pochodzi od staropolskiego imienia Luba. Według legendy, młodzieniec o tym imieniu miał wyzwolić tutejszych mieszkańców ze strachu, jaki rzucał na nich ogromny i niebezpieczny niedźwiedź.

W okresie drugiej wojny światowej w kształcie Lubina nie zaszły żadne zasadnicze zmiany. W tym czasie Lubin dysponował tanią siłą roboczą jeńców. Powstanie Lubina i jego historia nie są do końca znane, ale dotychczasowe badania datują założenie miasta na rok 1170. Polegała ona na dokarmianiu głodujących i dzieci, pomoc w odzieży i ucieczkach, rzadziej w dokonywaniu sabotaży. W środowisku polskim Lubina, do bardziej wspomagających rodaków należeli: Feliks Flakiewicz, rzeżnik i Jan Mokros, piekarz, i za takie czyny, Niemcy stosowali okrutne kary więzienia, obozu, nawet śmierci. W wyniku walk, straty w zabudowie wyniosły 40% budynków, oraz 40% uszkodzonych nieruchomości. Krótko po opanowaniu miasta, komendantura radziecka nadzorowała demontaż maszyn i urządzeń fabrycznych w płatkarni ziemniaków, mleczarni, cukrowni, a po ogołoceniu budynki podpalano. Celowo podpalone zostały: starostwo, sąd, budynek stacji kolejowej, poczty, kaplicy zamkowej z biblioteką, drukarni i szeregi domów mieszkalnych. Podczas gdy Rosjanie zajeli miasto.