Europa to terytorium, na jakim ustawodawstwo ochrony przyrody jest rozwinięte najmocniej na świecie. Podczas, gdy na przykład w Państwie Środka wielkie manufaktury beztrosko trują wody i glebę, w Demokratycznej Republice Konga nieracjonalnie wycinane są dżungle równikowe, a Stany Zjednoczone nie mają zamiaru redukować emisji toksycznych gazów – w krajach unijnych uchwala się coraz surowsze normy ochrony środowiska naturalnego.
Polityka ochrony przyrody obejmuje przeróżne dziedziny życia i towarzyszy obywatelom niemal na każdym kroku. Istotnym jej elementem pozostaje prawodawstwo normujące gospodarowanie odpadami. Chodzi zarówno o typowe domowe śmieci, jak też rozmaite odpady przemysłowe produkowane na znaczną skalę w zakładach przemysłowych. Nieco inną kategorię stanowią odpady niebezpieczne, które szczególnie szkodzą zdrowiu ludzi oraz nietrudno mogą zatruć glebę czy zbiorniki wodne. To na przykład przeterminowane środki chemiczne, popsute akumulatory ołowiowe lub azbest stosowany ongiś do krycia powierzchni dachowych. Transport odpadów tego rodzaju wymaga używania specyficznych, bezpiecznych samochodów, a być zatrudnionym przy tym mogą wyłącznie dobrze przygotowani pracownicy. Są zresztą podmioty wykonujące zbieranie odpadów niebezpiecznych oraz zakłady, w których realizuje się recykling odpadów. Rzecz jasna dotyczy to głównie odpadków, których nikt po prostu nie kupuje. Jeżeli bowiem chodzi o resztki stalowe lub aluminium, to z powodu ceny oferowanej na skupach nie kalkuluje się ich po prostu wyrzucać na wysypisko. W związku z tym cało mnóstwo materiałów może być spożytkowanych ponownie, a szkodliwe śmieci nie zanieczyszczają przyrody.